Bijloop en Turfvaarttocht Ws78

60 km

Anderhalf jaar geleden werden we gevraagd door de Ws78 om een wandeltocht uit te zetten voor hun in onze eigen omgeving. Doel was wel dat de startlocatie in een straal van ongeveer 900 meter moest liggen van het station. Dit i.v.m. met de wandelaars die met de trein komen. In eerste instantie werd gevraagd voor een route van 20 en 40 kilometer aan het eind van het jaar 2018. Dit vonden wij wel een uitdaging en gingen eens goed nadenken hoe we dit gingen doen. We besloten om vanuit Etten-Leur te vertrekken en gingen op zoek naar een startlocatie. Eerst bij de voetbalvereniging geïnformeerd, maar die hadden de kantine nodig voor de voetballers. Toen naar de naastgelegen atletiek vereniging en die waren meteen enthousiast. Zo zijn we op een zondag in november 2016 ons af laten zetten bij deze vereniging om vanaf deze locatie eens te gaan lopen hoe ver we met 10 kilometer zouden komen om daar dan ergens een goede centrale rust te kunnen vinden. Deze eerste wandeling aarde in veel regen zodat we dit moesten staken en ons weer met de auto op lieten halen in de Pannenhoef. We hadden er toen ongeveer 8 km op zitten. We wisten toen al wel van als we ergens hier in het buitengebied een rustpost konden vinden dan konden we er wel wat van maken. Kort daarna kregen we van de wandelvereniging  een vraag of we er een 60 km tocht van konden maken. De tocht van 60 km in Ede in Februari 2018 kwam te vervallen. Nu werd het voor ons een grotere uitdaging, maar die gingen we aan. Het doel was nu om vanaf de centrale rustplaats twee lussen van 20 kilometer te gaan maken. De centrale rust hadden we gelukkig zo gevonden door de gemoedelijkheid van de Fam. Otjens aan de Zundertseweg in de nabije omgeving van de Pannenhoef. In December en Januari 2016/2017 zijn we begonnen met stukjes te lopen in de directe omgeving.

Op deze twee lussen moesten we ook nog horecarusten zien te vinden op ongeveer 10 kilometer. Uiteindelijk viel alles mooi in elkaar en hadden we na verschillende keren op onderzoek uit te gaan en te wandelen alles mooi in mekaar zitten. De route werd in afstand meten vastgelegd door ons en daarna moest deze nog helemaal op papier uitgewerkt worden.

Eind juli 2017 gingen we onze tocht voorlopen met de Ws78 . 

Dit nam een heel weekend in beslag vanwege de totale afstand. Deze hebben we met heel mooi weer gelopen met zijn zessen. Heel gezellig allemaal en met het wieltje over straat om te meten krijg je tocht wel bekijks. De stukken die we over de akkers mogen lopen, waar in de winter niks op staat stonden nu vol met mais. Dat was even wat anders om er overheen te lopen. Precies lopen door een rij en goed opletten waar we er weer uit moesten. Onze tocht werd goedgekeurd  en zo konden we de puntjes op de I gaan zetten en dan is het ineen keer zover.

Op vrijdag 23 februari gingen we met zes personen uitpijlen. Met zijn tweeën deden we een lus van 20 km. Bij de centrale rustlocatie werden we s`morgens om 8.00 uur al hartelijk ontvangen met een kopje koffie om daarna te gaan pijlen. Het had gevroren en het zonnetje scheen volop. Wel koud door de schrale wind, maar goed aangekleed valt het dan wel mee.

Dit uitpijlen wat wij nog nooit gedaan hadden neemt toch best wel wat tijd in beslag. Maar hartstikke leuk om dit een keer te doen, dan weet je ook hoeveel werk het is. Tegen half twee in de middag waren we weer terug bij de centrale rustpost. We waren er bijna allemaal weer tegelijk en gingen zo bij de horecarust in de buurt een bakje koffie doen. Daarna naar huis en de volgende dag zou het gaan gebeuren.

Zaterdag 24 februari 2018

Deze ochtend werden we om 6.00 uur verwacht bij Achilles in Etten-Leur om van hieruit naar het station te lopen en vanaf het station met krijt pijlen te zetten richting de start voor de mensen die met de trein zouden komen. Het was behoorlijk koud met een guur windje. Daarna zagen we de wandelaars binnen komen bij de startlocatie en gezellig met elkaar gekletst totdat om 7.00 uur de wandelaars voor de 60 km konden vertrekken. Wij reden nu met de auto naar de centrale rustpost bij de Fam. Otjens aan de Zundertseweg. Hier waren de vrijwilligers van de Ws78 een mooie rustpost aan het inrichten in de mooie grote Vlaamse schuur. Vanaf hier gingen wij beginnen aan het nalopen van onze lus van de 60 km of dat alle pijlen er nog wel zouden hangen.  Het was koud en de wind sneed wel door je gezicht, maar zodra de zon er bij was werd het behaaglijker.

In de Pannenhoef zeiden we nog tegen mekaar we zien eigenlijk geen dieren zo vroeg in de morgen. En net op dat moment terwijl we over een weids gebied keken zagen we een ree uit het bos komen. Die bleef stokstijf staan om ons in de gaten te houden. Terwijl wij zaten te kijken kwamen er nog vier uit het bos die uiteindelijk als een speer wegrenden.

Nadat we drie bruggetjes hadden gepasseerd in het bos zagen we een aantal paarden in het weidegebied staan.

Bij de rustpost aangekomen waren ze net met een boerenkar met biervaten een filmpje aan het maken. Tenminste daar wilden ze net aan beginnen. De eigenaren van de horecarust waren in klederdracht en daar hebben we even een paar foto`s van gemaakt. We waren nog wel te vroeg want de koffie was niet klaar, maar we konden wel van het toilet gebruik maken.

Daarna vervolgde we de route terug en kwamen de eerste snel wandelaars al tegen bij het bruggetje, waar ze nog richting de rust moesten lopen. Die gaven al aan dat het een mooie tocht was. De pijlen en de lintjes hingen er allemaal  nog en zo konden wij de route mooi vervolgen. Toen we over de graskant liepen zagen we bij de Hazenmeren bekende wandelaars lopen. Die heb ik even vanaf afstand op de foto gezet.

 

Op een gegeven moment werden we door de eerste snelle lopers ingehaald. Weer terug bij de centrale rustpost aangekomen bleek heel de schuur vol te zitten met wandelaars.

Wij hebben vandaag niet de hele 60 gelopen maar alleen de 20 van het uitpijlen. Daarna zijn we alle rustposten afgegaan om zo heerlijke gesprekken te kunnen voeren met de wandelaars die daar dan waren. Alleen maar lof voor de tocht, dat doet je goed.

 

De start 24 februari

Om 7 uur werd na het woordje van de voorzitter door de megafoon het startsein gegeven voor de 60 km lopers.  114 wandelaars liepen langs de achteruitgang van ARV Achilles weg de bebouwde kom van Etten-Leur in. Vrij snel liepen ze het spoor over en daarna de Liesbosweg om zo door een klein parkje tussen een paar flats te wandelen met vijvers. Na dit parkje verlaten te hebben liepen ze door een fietstunneltje om daarna een pad te volgen tussen een paar huizen door. Door een plantsoen en daarna een brug over om bij de Bredaseweg te komen. Deze vervolgde ze over het fietspad langs deze weg langs vele kantoorgebouwen. Uiteindelijk staken ze de weg over om via een soort industriegebied een trap op te gaan en de bebouwde kom van Etten-Leur achter zich te laten. Zo kwamen ze op het viaduct wat de snelweg de A58 over gaat en aan de andere kant er weer af via een trapje om nu de weg de Hoge Vaartkant te gaan volgen. Dit was wel een lange weg waar over ze overheen moesten met daartussen een korte verandering over een graspad, wat via een klein ommetje weer terug kwam op dezelfde weg. Aan het einde van deze weg liepen ze richting een bosgebied.  Hier ging men een zandpad volgen tot bijna aan het einde van dit bos om daarna verder te lopen over een natuurgebied tussen de akkers door en zo weer op een asfaltweg te komen. Deze leidde de wandelaars naar de Ettenseweg die ze over moesten steken bij de Gedenknaald.

Aan de overkant over het fietspad verder langs de weg tot dat men bij de graszoden aan kwam. Hier hadden we toestemming voor om over de rand van de graszoden te lopen. Over deze rand liep men nu richting landgoed `s Heeren Vrunten wat ze nu via de achterkant betraden.

Over een hele mooie brug over een ven kon men genieten van dit landgoed met een heerlijk zonnetje erbij. Tussen de grote huizen door die hier staan verlieten ze dit landgoed via het Schuitvaartjaagpad. Kort daarna gingen ze een bospad in, in een bos met vele paarden hindernissen voor de military die daar één keer in het jaar plaats vindt. Dit doorkruiste ze tot ze bij een akker aankwamen waar ze over heen mochten lopen. Wel langs de rand om in een klein bosje uit te komen wat ze via een hek konden verlaten om op een akkerpad uit te komen. Einde van dit pad een weg op waarbij men halverwege via een klaphek, door een weiland en weer klaphek bij de centrale rustpost uitkwamen bij de Fam. Otjens aan de Zundertseweg. Hier was bij hun in de Vlaamse schuur een geweldige rustpost ingericht waarbij de wandelaars heerlijk binnen konden zitten en tijdens het nuttigen van een bekertje soep, koffie of thee konden genieten van allerlei nostalgische attributen. Lijkend op een klein museum. De wandelaars vonden het in ieder geval een prachtige locatie.

Dit gedeelte werd natuurlijk ook gelopen door de 20 en 40 km lopers waarbij er op de 40 km ook 145 wandelaars waren en op de 20 km 245. Vanaf deze rust gingen de 60 km lopers een aparte lus lopen van 20 km. Aan de andere kant van de weg vervolgde ze over het fietspad de route richting de Wildert. Hier liepen ze via een graspad het bos in waarbij ze dit weer verlieten via de rand van het bos en konden genieten van een mooie lange laan met mooie grote beukenbomen aan weerszijden van deze weg.  In een bocht verlieten ze deze weg om zo het natuurgebied de Pannenhoef in te gaan. Waarbij men voor de eerste keer de bijloop (waterloop)overgingen. Over nu verharde bospaadjes door de vorst liepen ze richting een weg waarbij ze een bruggetje overgingen en het fietspad volgde langs een breed zandpad terug het bos in. Zo liepen ze achterlangs de zwarte schuur door het bos en gingen de blauwe route volgen. Bij het eerste bruggetje liepen we over de andere waterloop de Turfvaart. Na nog twee bruggetjes liepen ze nog een heel stuk door over een breder pad die ze op een gegeven moment verlieten over een smaller bospaadje. Uiteindelijk verliet men de Pannenhoef via de Sprundelsebaan die ze over moesten steken. Aan de overkant via een smal bospaadje verder om zo in de Hazenmeren uit te komen. Via een klinkerweg kwamen ze uit op een breed bospad. Dit bleven ze volgen waarbij men aan de rechterkant zicht hadden op het klooster van de Paters Maria toevlucht. In een bocht gingen ze verder via een smal bospaadje Landgoed de Moeren in. Net voor het bruggetje bij de Turfvaart moest men verder lopen over de grasbaan langs het loopje richting de Rucphense weg. Deze stak men over en liep men aan de andere kant het bosgebied terug in. Vrij snel over een bruggetje verder over het landgoed om zo bij de Moersebaan uit te komen. Kort hierna was een caférust bij Herberg in den Anker. Daarna vervolgde men de route via een klaphekje een stuk verderop via het landgoed terug naar de Rucphenseweg die men weer over moest steken. Aan de overkant vervolgde ze de route over een breed bospad met in de verte kijk op het theehuis van het landgoed.  Net hiervoor sloeg men af naar links om terug richting hetzelfde bruggetje van daarstraks te gaan lopen. Nu moest men aan de andere kant van de Turfvaart gaan lopen richting de Sprundelsebaan. Men loopt nu over een bevroren grasbaan tussen de turfvaart en een slootje in. Eerst had men een hindernis over een omgevallen boom waar men over heen moest. Aan bijna het einde van dit lange pad gingen de wandelaars door een klaphekje vanwege de schapen die hier liepen.   Na het volgende klaphekje staken ze de drukke weg terug over om aan de andere kant van de weg de Pannenhoef terug in te lopen. Over het bruggetje de Turfvaart over en langs een schapenwei verder.  De Panhoefweg oversteken en over een ruiterpad verder naar de rand van het bos. Deze een hele tijd blijven volgen om daarna terug het bos in te lopen richting het fietspad langs de Zwarte Schuur. Tegenover de Zwarte Schuur een smal bospad in tussen de rododendrons door.

Zo kwamen de wandelaars terug op het breed zandpad met het fietspad die ze bleven volgen tot de afslag terug het bos in naar rechts. Uiteindelijk een poortje onderdoor om op een parkeerplaats uit te komen aan het begin van het bosgebied. Hier staken ze het brede zandpad over en aan de andere kant terug het bos verder in. Langs de rand van het bos en daarna over een ruiterpad werd het bos doorkruist richting een groot ven waarbij men afdraaide naar rechts en weer aan de buitenrand van het bos terecht kwam. Hier kon men op een klein stukje de andere wandelaars tegenkomen die de 40 km liepen. Een bruggetje over en een ander bosgedeelte in. Nog een bruggetje over bij de Bijloop om zo door een mooi stukje natuurgebied te lopen waar men om heen liep langs de rand en via een ijzeren hek verliet men dit bos. Terug op de Zundertseweg aangekomen liepen de wandelaars over het fietspad terug naar de centrale rustpost.

Na de rust was er een tweede lus voor de 60 km en wel de lus voor de 40 km lopers. Nu gingen de wandelaars het fietspad volgen aan deze kant van de weg om kort daarna de Blikken in te gaan wat later een zandpad werd. Over een smal pad liepen ze een bosgebied in waar ook de hindernissen van de paarden zijn. Nadat ze een weg zijn overgestoken vervolgen ze een bospad tot aan de rand van het Landgoed s`Heeren Vrunten. Dit wordt een akkerpad en dat verlaten ze via het erf van een tuinder. Via het vervul komt men zo uit bij de drukke Ettenseweg die ze over moeten steken. Aan de andere kant over het fietspad verder en kort daarna een breed zandpad in waarbij langs een hondentrainingsterrein loopt. Halverwege gaat men rechtsaf over een zandpad verder om in het Hellegat uit te komen.   Nu gaan de wandelaars het natuurgebied de Vloeiweide in.  Na een slagboom lopen ze over een bospad langs de rand verder om op een ander breed bospad uit te komen.  Voorbij de slagboom loopt men verder richting het monument de Vloeiweide. Hier kunnen ze even bij stil blijven staan bij het drama wat hier heeft plaatsgevonden in de oorlogstijd. Dit verlaten ze uiteindelijk weer via een bospad wat overging in een wandelpad en uiteindelijk verharde weg wordt. Aan het einde van het bos gaan ze over een geel bruggetje de Bijloop weer over. Een stukje verderop over een breed zandpad dat ze langs een motorcrossbaan leidde. Aan het einde van dit pad terug een bruggetje over, over de Turfvaart. Zo slingerde men over diverse landweggetjes door het buitengebied van Effen terug richting Rijsbergen. Achterlangs de beruchte camping Fort Oranje liep men nu richting de golfbaan welke men langs de achterkant vandaag mochten betreden. Eerst een pad langs een akkerrand volgen en vervolgens over een grasbaan langs de waterloop de Bijloop over de rand van Golfbaan de Turfvaert verder.

Hier was tevens een horecarust, waar men zich binnen even lekker kon opwarmen onder het genot van wat lekkers evt. Vanaf hier verder de golfbaan verlatend over de weg richting de Ettenseweg.

Deze stak men over en over diverse landweggetjes verder door het buitengebied van Rijsbergen. Via een klein stukje fietspad langs de Ettenseweg verliet men meteen de drukke weg via een klaphekje. Nu kwamen de wandelaars in het natuurgebied het Rondgors, een breed graspad wat tussen de bijloop en de Turfvaart loopt.  Dit was een vrij lang stuk om overheen te lopen, maar men kon genieten van de mooie gezichten op een aantal vennen in dit gebied en de weidse omgeving. Aan het eind van dit pad stak men een drukke weg over om verder het natuurgebied de Pannenhoef in te lopen. Hier kon men op een klein stukje nog wat andere wandelaars tegenkomen. Langs de rand van het bos naar het fietspad en het brede zandpad. Fietspad een tijdje blijven volgen tot men de afslag naar rechts het bos terug in kreeg.  Dit bospad leidde de wandelaars naar een mooi groot ven met een mooie houten brug waarbij men de Schotse Hooglanders konden aanschouwen. Over een smal pad ging de route verder langs het water met de Turfvaart ertussen. Het bruggetje over de Bijloop over en verder door dit mooie natuurgebied langs een groot ven het Padvindersven. Bij het ijzeren hek verlaat men hier het bos richting de Zundertseweg. Over het fietspad weer terug naar de centrale rustpost. Na wat uitgerust te hebben liep men nu terug met alle afstanden voor de laatste 10 km. De weg oversteken en bij de camping Menmoerhoeve het terrein op. Voor degene die wat lekkers wilde nuttigen kon men hier nog een warme pauze inlassen. Achter over het terrein ging men de Gele/Vlinder route volgen. Op het einde van deze route kwam men via een klaphekje bij de Menmoersdheidedreef uit. Een breed zandpad dat men volgde tot aan de asfaltweg het Muizenstraatje. Deze verlieten ze weer bij het eerste zandpad wat ze langs de rand van een bos een heel eind bleven volgen. Deze ging uiteindelijk over in een klinkerweg om zo op de drukke Sprundelsebaan uit te komen. Deze stak men over en zo kwamen de wandelaars bij de laatste kleine rustpost uit van deze wandeltocht bij de Tennisvereniging TC Etten.

Hier was een fruitpost ingericht en kon men ook nog wat drinken. Ook hier was het lekker warm binnen. Na deze fruitpost liepen de wandelaars terug richting Etten-Leur. Bij het viaduct de snelweg terug over en vanaf de bisschopsmolen vervolgde men de route dwars door het centrum van Etten-Leur.

Na de Lambertuskerk verliet men deze lange straat en net de school moest men over een voetpad tussen door de huizen richting het station lopen. Bij het station oversteken en terug naar de startlocatie.